بیماری دکرون (سندرم دکرون)

بیماری دکرون (de Quervain’s Tenosynovitis) حالتی است که طی آن تاندون‌های اطراف دست سایش پیدا کرده یا منقبض می‌شوند. التهاب این تاندون‌ها و غلاف آن‌ها باعث ایجاد درد و حساسیت به لمس در سمت انگشت شست در مچ می‌شود. این علائم مخصوصا حین مشت کردن، نگه داشتن یک شی‌ء یا چرخاندن مچ قابل توجه‌اند.

آناتومی

دو مورد از مهم‌ترین تاندون‌های شست از تونلی در مچ عبور می‌کنند. تاندون‌ها ساختارهایی طناب‌شکل اند که عضلات را به استخوان‌ها متصل می‌کنند. تاندون‌ها با یک بافت نرم نازک و لغزنده به نام سینوویوم پوشانده می‌شوند. این لایه باعث لغزش آسان تاندون‌ها درون یک تونل فیبری به نام غلاف تاندون می‌شود.

هرگونه تورم تاندون‌ها ویا ضخیم شدن غلاف آن‌ها، باعث ایجاد درد و اصطکاک بیشتر در حرکات شست و مچ دست می‌شود.

علت سندرم دکرون

بیماری دکرون ممکن است به دلیل استفاده‌ی بیش از حد از اندام ایجاد شود. این سندرم در زمان حاملگی و بیماری‌های روماتوئیدی نیز پدید می‌آید. این بیماری در زنان میان‌سال شایع‌تر است.

علائم سندرم دکرون

علائم بیماری دکرون به شرح زیر هستند:

• درد ممکن است روی مچ در سمت انگشت شست حس شود. این علامت اصلی عارضه است. درد ممکن است به تدریج یا ناگهانی بروز پیدا کند. این درد در مچ حس می‌شود ولی ممکن است تا درون ساعد بالا برود. درد معمولا حین استفاده از دست و انگشت شست شدیدتر است. این حالت مخصوصا حین محکم نگه داشتن اشیاء یا چرخاندن مچ صدق می‌کند.
• مچ فرد ممکن است دچار تورم شود. این تورم ممکن است به دلیل وجود کیست‌های پر از مایع در ناحیه باشد.
• حین حرکت شست ممکن است صدایی حس شود.
• درد و تورم ممکن است حرکت شست و مچ دست را دشوار کند.

معاینه‌ی پزشک

برای تعیین وجود بیماری دکرون، ممکن است پزشک از شما بخواهد با قرار دادن تمام انگشتان بر روی انگشت شست و مشت کردن انگشتان دور این انگشت، و سپس خم کردن مچ دست به سمت انگشت کوچک، تست فینکلشتاین را انجام دهید.

اگر شما به دکرون مبتلا باشید، انجام این تست باعث ایجاد درد روی مچ دست در سمت انگشت شست می‌شود.

درمان سندرم دکرون

هدف از درمان بیماری دکرون، تسکین درد ایجاد شده در اثر خراشیدگی و التهاب تاندون‌هاست.

درمان غیرجراحی

• ارتوزها:‌ از ارتوزها برای استراحت دادن و بی‌حرکت کردن انگشت شست و مچ دست استفاده می‌شود.
• داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs): این داروها ممکن است به صورت خوراکی مصرف شده یا درون تاندون‌ها تزریق شوند. این کار ممکن است به کاهش التهاب و تسکین درد کمک کند.
• پرهیز از انجام فعالیت‌هایی که باعث ایجاد درد و تورم می‌شوند: این کار ممکن است باعث رفع خود به خودی علائم بیماری شود.
• کورتیکواستروئیدها: تزریق کورتیکواستروئیدها به درون غلاف تاندون‌ها می‌تواند باعث کاهش درد و تورم شود.

درمان جراحی

اگر علائم بیماری شدید باشند یا با درمان غیرجراحی بهبود نیابند ممکن است گزینه‌ی جراحی به فرد بیمار توصیه شود. هدف از این جراحی، باز کردن کمپارتمان انگشت شست جهت ایجاد فضای بیشتر برای تاندون‌های خراشیده شده است.

علی‌رغم نوع درمان، پس از بازگشت راحتی و قدرت کافی، می‌توان به طور طبیعی از دست استفاده کرد. جراح ارتوپد درمورد بهترین گزینه‌ی درمانی برای وضعیت‌تان، به شما مشاوره خواهد داد.