شکستگی استخوان بازو و راههای درمان آن
استخوان بازو (هومروس) یکی از استخوان های بلند اندام فوقانی است. این استخوان از شانه تا آرنج میرود و در آنجا همراه با استخوانهای ساعد (رادیوس و اولنا) مفصل آرنج را تشکیل میدهد. شکستگی استخوان هومروس شامل هرنوع شکستگی در این استخوان است.

درد این شکستگی معمولا بر اساس محل آن به شانه یا آرنج هم کشیده میشود و ریکاوری از آن ممکن است چند هفته طول بکشد.
انواع مختلف شکستگی بازو
بر اساس محل رخ دادن، سه نوع شکستگی در استخوان بازو وجود دارد:
- پروگسیمال (نزدیک به مفصل شانه): این شکستگی در بخش بالایی استخوان و نزدیک به مفصل شانه رخ میدهد.
- میانی (از وسط استخوان): شکستگی در این دسته دقیقا از وسط استخوان رخ میدهد.
- دیستال (نزدیک به مفصل ارنج): این نوع شکستگی در بخش پایینی استخوان و نزدیک به مفصل ارنج رخ میدهد. این شکستگی معمولا بخشی از آسیبهای پیچیدهتر مفصل آرنج است.
چه چیزی باعث این شکستگی میشود؟
هرنوع ضربهی سنگین یا آسیب به بازو ممکن است باعث شکستن استخوان هومروس شود ولی بعضی آسیبها با احتمال بیشتری شکستگی ایجاد میکنند. برای مثال، زمین خوردن و تکیهگاه قرار دادن دست، باعث شکستگی میانی و دیستال این استخوان میشود.
یک ضربهی پرقدرت مانند تصادف اتومبیل یا تکل در فوتبال از علتهای شایع شکستگی دیستال این استخوان میگردد.
شکستگیهای این استخوان ممکن است پاتولوژیک باشند، به این معنی که در نتیجهی بیماریهایی که استخوان را ضعیف میکنند رخ دهند. در این بیماریها ممکن است استخوان در اثر فعالیتهای سادهی روزمرهی زندگی که در شرایط عادی کاملا بیخطر اند نیز دچار شکستگی شود.
مواردی که ممکن است شکستگی پاتولوژیک هومروس ایجاد کنند شامل:
- پوکی استخوان
- سرطان استخوان
- کیست یا تومور استخوان
- عفونت استخوان
درمان
درمان شکستگی هومروس به فاکتورهای متعددی از جمله نوع شکستگی و ایجاد قطعات متعدد استخوانی بستگی دارد.
برای تعیین مناسبترین درمان، پزشک در گام اول از بازوی شما تصویر X-ray میگیرد. همچنین ممکن است از شما بخواهد بازویتان را حرکت دهید. با این کار، نوع شکستگی و وجود آسیبهای دیگر هم مشخص میشود.
در بسیاری از موارد شکستگی های پروگسیمال و میانی هومروس به جراحی نیاز ندارند زیرا قطعات شکسته شده به هم نزدیک اند. این امر باعث میشود جوش خوردن استخوانها به صورت خودبهخودی رخ دهد. با این حال نیاز است برای جلوگیری از حرکت شانه و جدا شدن قطعات شکسته شده از هم، از یک آویز گردنی یا ارتوز استفاده شود. در موارد نادر ممکن است به جراحی نیاز باشد.
شکستگیهای دیستال و شکستگی های شدیدتر پروگسیمال و میانی هومروس معمولا به جراحی نیاز دارند. جراحان معمولا از این دو روش برای جراحی استفاده میکنند:
- پیچ و میخ: اگر شکستگی باز بوده و بخشی از استخوان شکسته شده به درون پوست فرو رفته باشد باید انتهای شکستهی استخوان تمیز شده و سپس دو قطعه با پیچ و میخ یا صفحات مخصوص در کنار هم قرار داده شوند.
- گرافت استخوانی: اگر بخشی از استخوان از دست رفته یا به شدت له شده باشد، جراح ممکن است یک تکه استخوان از جای دیگر بدن فرد یا از یک اهدا کننده به استخوان هومروس پیوند دهد. در بعضی موارد جراحان میتوانند از مواد مصنوعی برای ساخت این تکهی استخوانی استفاده کنند.
علیرغم اینکه شما به جراحی نیاز دارید یا خیر، پزشک باید فیزیوتراپی را به شما توصیه کند. فیزیوتراپی به شما کمک میکند با انجام حرکاتی که هنوز میتوانند انجام دهید، عضلات اطراف شکستگی را قوی کنید و دامنهی حرکتی خود را بازیابید.
ارتوز سارمینتو
ارتوز سارمینتو (Sarmiento) یکی از رایجترین ارتوزهایی است که در مدیریت غیرجراحی شکستگیهای هومروس مورد استفاده قرار میگیرد.
مزایای استفاده از ارتوز به جای گچگیری شامل سبکی بیشتر ارتوز، امکان بازبینی محل شکستگی توسط پزشک و بهبود وضعیت بهداشتی فرد هستند.
این ارتوز در بعضی موارد برای دادن بیحرکتی پس از عمل جراحی این ناحیه نیز تجویز میشود.
چه مدت طول میکشد تا شکستگی استخوان بازو ترمیم شوند؟
زمان ترمیم، بسته به نوع شکستگی، متفاوت خواهد بود. اگر شکستگی استخوان بازو ی شما به جراحی نیاز ندارد، باید به مدت ۲ تا ۶ هفته از آویز گردنی استفاده کنید.
شکستگیهای پروگسیمال بازو کمترین زمان و شکستگیهای دیستال بیشترین زمان ترمیم را دارند.
اگر جراحی کردهاید، ممکن است نیاز باشد به مدت چند هفته از گچ، آویز گردنی، یا ارتوز استفاده کنید. طی این مدت باید مرتب جهت بررسی وضعیت ترمیم شکستگی به پزشک خود مراجعه کنید.
درمورد شکستگیهای شدید ممکن است نیاز باشد هر چند هفته یک بار برای بررسی ترمیم، X-ray انجام دهید. بیشتر افراد پس از گذشت چند ماه میتوانند به فعالیتهای روزمرهی خود بازگردند. گاهی اوقات برای ارزیابی دامنهی حرکتی مفاصل، به فیزیوتراپی یا کاردرمانی نیاز خواهید داشت.