درخواست مشاوره رایگان
نورومای مورتون و هر‌آنچه لازم است در مورد آن بدانید!
نورومای مورتون یک وضعیت خوش‌خیم ولی دردناک است که سینه‌ی پا را درگیر می‌کند. این عارضه را به نام نورومای بین متاتارس‌ها نیز می‌شناسند زیرا در سینه‌ی پا و بین استخوان‌های متاتارس قرار دارد.
این عارضه زمانی رخ می‌دهد که بافت اطراف عص تغذیه کننده‌ی یک انگشت، به دلیل سایش و فشار ضخیم می‌شود. شایع‌ترین محل بروز آن، بین انگشتان سوم و چهارم است، ولی ممکن است بین انگشتان دوم و سوم نیز دیده شود.
نورومای مورتون چه علائمی دارد؟
درد، -معمولا درد متناوب- علامت اصلی نورومای مورتون است. این درد به شکل احساس سوختن، ایستادن روی یک تکه سنگریزه درون کفش، یا جمع شدن جوراب است.
با انتشار درد ممکن است انگشتان بی‌حس شده یا گزگز کنند. راه رفتن نرمال نیز ممکن است تحت تاثیر درد قرار گیرد. با این حال، هیچ گونه تورم قابل توجهی در پا مشاهده نخواهد شد.
گاهی اوقات نورومای مورتون بدون هیچ علامتی رخ می‌دهد. در این شرایط، عارضه به طور تصادفی در تصاویر MRI برای بیماری‌های دیگر، تشخیص داده می‌شود.
چه چیزی باعث ایجاد نورومای مورتون می‌شود؟
این عارضه معمولا در اثر پوشیدن کفش‌های خیلی تنگ یا پاشنه بلند ایجاد می‌شود. این کفش‌ها ممکن است اعصاب پا را تحت فشار قرار داده یا ساییده کنند. عصب ساییده شده ضخیم شده و به تدریج در اثر فشار وارد شده بر آن دردناک می‌گردد.
یک دلیل محتمل دیگر، وجود یک ناهنجاری در پا یا طرز راه رفتن است که باعث وارد شدن فشار به اعصاب پا می‌شود.
نورومای مورتون معمولا با موارد زیر همراه است:
- کف پای صاف
- کف پای گود
- بونیون
- انگشت چکشی
فعالیت‌های زیر نیز ممکن است باعث ایجاد نورومای مورتون شوند:
- فعالیت‌های مکرر مانند دویدن یا ورزش‌های راکتی، که فشار را روی سینه‌ی پا افزایش می‌دهند
- ورزش‌هایی که به کفش‌های تنگ نیاز دارند، مانند اسکی و باله
گاهی اوقات، نوروما در نتیجه‌ی آسیب به پا ایجاد می‌شود.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر دردی دارید که با تغییر کفش، یا قطع فعالیت‌هایی که حدس میزدید علت ایجاد درد باشند از بین نمی‌رود، وقت آن رسیده است که به پزشک مراجعه کنید. نورومای مورتون قابل درمان است ولی اگر فورا درمان نشود ممکن است به آسیب عصبی ماندگار تبدیل شود.
پزشک از شما درمورد نحوه‌ی شروع درد سوال کرده و معاینه‌ی فیزیکی را انجام می‌دهد. این عارضه را معمولا می‌توان تنها با معاینه‌ی فیزیکی و سوال درمورد علائم تشخیص داد.
برای رد کردن دیگر دلایل احتمالی درد مانند آرتروز یا شکستگی فشاری، پزشک ممکن است تصویربرداری از ناحیه را توصیه کند. این تست‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:
- X-ray برای رد احتمال آرتروز یا شکستگی
- تصاویر اولتراسوند برای تشخیص ناهنجاری‌های بافت نرم
- MRI برای شناسایی ناهنجاری‌های بافت نرم
اگر پزشک به مشکلات عصبی دیگری مشکوک شود ممکن است الکترومایوگرافی را تجویز کند. این تست، فعالیت الکتریکی تولید شده توسط عضلات را اندازه‌گیری کرده و به پزشک کمک می‌کند تا سلامت عملکرد عضلات را بهتر بسنجد.
نورومای مورتون چگونه درمان می‌شود؟
درمان به شدت علائم شما بستگی دارد. درمان اولیه به شکل درمان حفاظتی است ولی در مواردی که درد ثابت شود به درمان‌های تهاجمی‌تر نیاز است.
درمان‌های حفاظتی و خانگی
درمان حفاظتی با اضافه کردن پد یا آرک ساپورت به کفش یا کفی آغاز می‌شود. با این کار، فشار از روی اعصاب درگیر برداشته می‌شود. در این مرحله ممکن است از داروهای مسکنی مانند ایبوپورفن یا آسپرین نیز استفاده شود.
دیگر درمان‌های محافظتی شامل موارد زیر هستند:
- فیزیوتراپی
- تمرینات کششی برای شل کردن رباط‌ها و تاندون‌ها
- ماساژ سینه‌ی پا
- تمرینات تقویتی مچ پا و انگشتان
- استراحت دادن به پا
- گذاشتن کیسه‌ی یخ روی ناحیه‌ی درگیر
تزریقات
اگر درد ثابت شده باشد، پزشک ممکن است تزریق کورتیکواستروئید یا داروهای ضدالتهابی دیگر به درون ناحیه‌ی دردناک را تجویز کند. همچنین ممکن است برای بی‌حس کردن عصب درگیر، تزریق بی‌حس‌کننده‌ی موضعی انجام شود. این کار به کاهش موقتی درد کمک می‌کند.
جراحی
وقتی درمان‌های دیگر موفق نشوند، درمان جراحی پیشنهاد می‌شود. جراحی می‌تواند به یکی از روش‌های زیر باشد:
- نورکتومی، که در آن بخشی از بافت عصب را برمیدارند
- از بین بردن اعصاب و غشای میلین آن‌ها در دمای خیلی پایین
- برداشتن فشار از روی عصب با بریدن رباط‌ها و دیگر ساختارهای اطراف آن
منتظر چه پیشامدهایی باشیم؟
زمان ریکاوری به شدت عارضه و نوع درمان بستگی دارد. برای بعضی افراد، استفاده از کفش‌های پهن‌تر یا کفی‌های سفارشی، به کاهش علائم نورومای مورتون کمک می‌کند. بعضی دیگر نیز به تزریق یا داروهای مسکن نیاز پیدا خواهند کرد.
ریکاوری از جراحی اما فرق دارد. در جراحی برداشتن فشار از روی عصب، ریکاوری بسیار سریع است. شما پس از اتمام جراحی می‌توانید با کفش‌های پدگذاری شده روی پای خود راه بروید.
در مواردی که بخشی از عصب را برمیدارند، بسته به محل برش، ریکاوری ممکن است ۱ تا ۶ هفته طول بکشد. اگر محل برش در کف پا باشد ریکاوری طولانی‌تر است و طی آن مدت برای راه رفتن باید از عصا استفاده کنید. ولی اگر روی پا را برش دهند، پس از اتمام جراحی نیز می‌توانید روی پای خود وزن بیاندازید.
به طور کلی در هر دو مورد باید میزان فعالیت‌های خود را کاهش داده و حین نشستن، تا جای ممکن پای خود را بالاتر از سطح قلب‌تان قرار دهید. همچنین تا زمان ترمیم محل برش، باید پاهایتان را خشک نگه دارید.
دورنمای این عارضه چگونه است؟
در ۸۰ درصد موارد، درمان محافظتی موفقیت‌آمیز است. جراحی نیز بین ۷۵ تا ۸۵ درصد موارد را درمان می‌کند.
برای جلوگیری از بازگشت نورومای مورتون چه کنیم؟
یکی از ساده‌ترین راه‌‌های پیشگیری از بازگشت نورومای مورتون، پوشیدن کفش مناسب است.
- از پوشیدن کفش‌های تنگ یا پاشنه‌بلند برای مدت طولانی بپرهیزید.
- کفش‌هایی با پنجه‌ی پهن بپوشید که فضای کافی برای تحرک انگشتانتان داشته باشند.
- در صورت تجویز پزشک، از کفی‌های مخصوصی که فشار را از روی سینه‌ی پاهایتان برمیدارند استفاده کنید.
- جوراب‌های پد‌دار، در ایستادن‌ها و راه رفتن‌های طولانی از پاهایتان محافظت می‌کنند.
- اگر ورزشکار هستید، از کفش‌های پدگذاری شده که از پاهایتان محافظت می‌کنند استفاده کنید.
- اگر با توجه به کارتان به ایستادن‌های طولانی مدت نیاز دارید، یک تشک ضد خستگی تهیه کرده و آن را زیر پاهایتان قرار دهید.
مراجعه به یک فیزیوتراپیست جهت انجام تمرینات کششی و قدرتی مناسب نیز می‌تواند مفید باشد.
