پارگی تاندون عضله‌ی چهارسر

زمان مطالعه: ۴ دقیقه

تاندون‌ها طناب‌های قدرتمندی از جنس بافت نرم هستند که عضلات را به استخوان‌ها متصل می‌کنند. تاندون چهارسر (Quadriceps Tendon) همراه با عضلات قدام ران، در صاف کردن پا نقش دارد.

پارگی‌های کوچک این تاندون، راه رفتن و شرکت در فعالیت‌های روزمره را دشوار می‌سازند. پارگی‌های بزرگتر، آسیب‌های ناتوان‌کننده خواهند بود و به درمان‌های جدی نیاز دارند.

پارگی‌‌های تاندون چهارسر شایع نیستند. این آسیب‌ها معمولا در افراد میان‌سال ورزشکاری که می‌دوند رخ می‌دهند.

آناتومی تاندون

چهار بخش عضله‌ی چهارسر در بالای کشکک به هم متصل شده و تاندون چهارسر را تشکیل می‌دهند. تاندون چهارسر عضله‌ی چهارسر را به کشکک متصل می‌کند. کشکک توسط تاندون کشکک با استخوان ساق وصل می‌شود. عضله‌ی چهارسر، تاندون چهارسر و تاندون کشکک، با همکاری هم زانو را صاف می‌کنند.

شرح

پارگی‌های تاندون چهارسر ممکن است جزئی یا کامل باشند.

• پارگی جزئی: بسیاری از پارگی‌ها، بافت نرم را به طور کامل از هم جدا نمی‌کنند. مانند طنابی که بیش از حد کشیده شده و برخی فیبرهای آن پاره شده باشند ولی همچنان به هم وصل باشد.
• پارگی کامل: در پارگی کامل، بافت نرم تاندون به دو تکه‌ی جدا از هم تقسیم می‌شود.

وقتی تاندون چهارسر کاملا پاره شده باشد عضله دیگر تکیه‌ای به کشکک ندارد. بدون این اتصال، زانو دیگر با انقباض عضله‌ی چهارسر صاف نمی‌شود.

علت پارگی تاندون

آسیب

پارگی تاندون چهارسر معمولا زمانی رخ می‌دهد که در حالتی که پا روی زمین قرار داشته و زانو اندکی خم است، یک فشار سنگین به اندام وارد شود. مانند آنچه در یک فرود نامناسب از پرش در بازی بسکتبال رخ می‌دهد. نیروی فرود برای تاندون بسیار زیاد است و باعث پارگی آن می‌شود.

این پارگی‌ها همچنین ممکن است در اثر زمین خوردن، ضربه‌ی مستقیم به جلوی زانو و بریدگی رخ دهند.

ضعف تاندون

تاندون چهارسر ضعیف‌شده، بیشتر در معرض پارگی قرار دارد. چندین مورد ممکن است به ضعف تاندون منجر شوند:

التهاب تاندون: التهاب تاندون چهارسر که به آن تاندونیت چهارسر نیز گفته می شود این تاندون را ضعیف می‌کند. این وضعیت همچنین ممکن است باعث ایجاد پارگی‌های کوچک شود. تاندونیت چهارسر در افرادی که می‌دوند یا ورزش‌های پرشی انجام می‌دهند شایع‌تر است.

بیماری‌های مزمن: ضعف تاندون همچنین ممکن است در اثر بیماری‌هایی که تغذیه‌ی خونی را مختل می‌کنند ایجاد شود. بیماری‌های مزمنی که ممکن است باعث ضعف تاندون شوند شامل موارد زیر اند:

• نقص کلیه‌ای مزمن
• بیماری‌های مزمنی که به دیالیز کلیه‌ای نیاز دارند
• هایپرپاراتیروئیدیسم
• نقرس
• لوسمی
• آرتریت روماتوئید
• لوپوس اریتماتوزیس
• دیابت
• عفونت
• بیماری‌های متابولیک

مصرف استروئید: مصرف کورتیکواستروئیدها باعث افزایش ضعف عضلات و تاندون‌ها می‌شود.

فلوئوروکوئینولون‌ها: دیده شده است که این نوع خاص از آنتی‌بیوتیک‌ها باعث پارگی تاندون عضله‌ی چهارسر می‌شوند.

بی‌تحرکی: وقتی برای مدت طولانی روی پای خود نایستاده باشید، عضلات و تاندون‌های حمایت‌کننده‌ی زانو، قدرت و انعطاف خود را از دست می‌دهند.

جراحی

اگرچه این مورد نادر است اما پارگی چهارسر ممکن است پس از جراحی یا دررفتگی زانو نیز رخ دهد.

علائم پارگی تاندون

وقتی تاندون چهارسر پاره می‌شود معمولا صدای پاره شدن آن در زانو حس می‌شود. به دنبال آن معمولا درد و تورم ایجاد می‌شود و ممکن است نتوانید زانوی خود را صاف کنید. علائم دیگر معمولا به شرح زیر اند:

• ایجاد یک فرورفتگی در بالای کشکک در محل پاره شدن تاندون
• کبودی
• حساسیت به لمس
• گرفتگی عضله
• شل شدگی یا پایین افتادگی کشکک
• دشواری در راه رفتن به دلیل خم شدن یا خالی کردن زانو

معاینه‌ی پزشک

پزشک درمورد سلامت عمومی و علائمی که تجربه کرده‌اید صحبت خواهد کرد. همچنین درمورد تاریخچه‌ی پزشکی شما سوال می‌پرسد. سوال‌هایی که می‌پرسد ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• آیا قبلا آسیبی به جلوی زانوی شما وارد شده است؟
• آیا تا به حال عضله‌ی چهارسر شما آسیب دیده است؟
• آیا به تاندونیت عضله‌ی چهارسر دچار هستید؟
• آیا به هیچ بیماری که شما را در معرض پارگی تاندون چهارسر قرار دهد مبتلا هستید؟

پس از صحبت درمورد علائم و تاریخچه‌ی پزشکی، پزشک معاینه‌ی کاملی روی زانوی شما انجام خواهد داد. برای تعیین علت دقیق ایجاد علائم، توانایی صاف کردن زانویتان را بررسی می‌کند. اگرچه این بخش از معاینه ممکن است دردناک باشد ولی روش بسیار مهمی در تشخیص پارگی تاندون چهارسر است.

تصویربرداری

پزشک ممکن است برای تایید تشخیص خود، تصاویری مانند X-ray و MRI‌ را تجویز کند.

X-ray : وقتی تاندون چهارسر پاره شود، کشکک از جای خود جابجا می‌شود. این وضعیت معمولا در تصاویری که از بغل زانو گرفته می‌شوند کاملا آشکار است. پارگی‌های کامل تاندون را می‌توان فقط با یک تصویر X-ray تشخیص داد.

MRI : این روش تصاویر بهتری از بافت‌های نرم مانند تاندون چهارسر ایجاد می‌کند. MRI می‌تواند میزان و محل دقیق پارگی را نشان دهد.

درمان

پزشک در تعیین برنامه‌ی درمانی شما، فاکتورهای زیر را در نظر می‌گیرد:

• نوع و اندازه‌ی پارگی
• سطح فعالیت شما
• سن شما

درمان غیرجراحی

بیشتر پارگی‌های کوچک و جزئی، به خوبی به این نوع درمان پاسخ می‌دهند.

بی‌حرکتی: پزشک ممکن است استفاده از یک ارتوز برای بی‌حرکت کردن زانو را پیشنهاد کند. این ارتوز با صاف نگه داشتن زانو به ترمیم آن کمک می‌کند. ممکن است برای پرهیز از انداختن وزن روی اندام آسیب دیده به عصا نیاز داشته باشید. ارتوز را معمولا باید به مدت ۳ تا ۶ هفته پوشید.

فیزیوتراپی: وقتی درد و تورم اولیه فروکش کنند می‌توان فیزیوتراپی را آغاز کرد. تمرینات ویژه می‌توانند قدرت و دامنه‌ی حرکتی را بازگردانند. تمرینات به صورت تدریجی به برنامه ی شما اضافه خواهند شد.

پزشک درمورد زمان بازگشت شما به فعالیت‌های ورزشی تصمیم‌گیری خواهد کرد.

درمان جراحی

بیشتر افراد با پارگی کامل تاندون به جراحی ترمیمی نیاز خواهند داشت. همچنین اگر پارگی ناکامل شما بزرگ بوده یا دراثر بیماری‌های تخریبی ایجاد شده باشد هم احتمالا درمان شما به صورت جراحی خواهد بود. این تصمیم درمانی به سن، سطح فعالیت و عملکرد پیش از آسیب شما بستگی دارد.

در جراحی ترمیمی، تاندون پاره شده به بالای کشکک متصل می‌شود. بهتر است این جراحی دقیقا پس از پارگی تاندون انجام شود. این کار از کوتاه شدن تاندون جلوگیری می‌کند.

نتیجه

اکثر افراد پس از ریکاوری از پارگی تاندون چهارسر می‌توانند به سطح فعالیت‌های پیشین خود باز گردند. حدود نصف افراد ممکن است در محل پارگی احساس درد و ضعف داشته باشند.

اگر ورزشکار حرفه‌ای هستید پزشک احتمالا پیش از آغاز فعالیت‌های دوباره، قدرت پای شما را تست خواهد کرد. قدرت پای آسیب دیده باید حدود ۸۵ تا ۹۰ درصد قدرت پای سالم باشد. علاوه‌بر قدرت، مقاومت، تعادل و وجود تورم در محل آسیب نیز باید بررسی شود.