درخواست مشاوره رایگان

درد تاندون آشیل چه علتی دارد؟
تاندون آشیل استخوان پاشنه را به عضلات ساق در پشت مچ پا متصل میکند. درد در این تاندون ممکن است در اثر پارگی یا التهاب -که پزشکان به آن تندینوزیس یا تندینوپاتی میگویند- ایجاد شود.
تاندون آشیل دستهای از فیبرهای قوی است که ساق و مچپا را طی حرکت حمایت میکند. از آن جایی که این تاندون نقشی اساسی در راه رفتن، دویدن و پریدن دارد، بسیار در معرض فرسایش است. آسیب به این تاندون میتواند حرکت فرد را مختل کند.

علت درد تاندون آشیل
پارگی و التهاب، رایجترین دلایل ایجاد درد در تاندون آشیل هستند.
پارگی یا قطع شدن کامل تاندون آشیل
در بعضی افراد ممکن است فیبرهای تاندون آشیل دچار پارگی شوند. این نوع آسیب همچنین میتواند یکی از موارد زیر باشد:
- یک پارگی جزئی، در حالی که مقداری از فیبرها سالم باقی ماندهاند.
- یک پارگی کامل، که در آن کل تاندون قطع شده و تمام فیبرها از هم جدا شدهاند.
پارگی یا قطع شدن معمولا در نتیجهی ورزش یا فشار مکرر روی مچپا و پا ایجاد میشود. ورزشکارانی که در رشتههایی که به تغییر سریع سرعت یا جهت حرکت نیاز دارند، -مانند تنیس، فوتبال، یا راگبی- فعالیت میکنند، بیشتر در معرض خطر پارگی تاندون آشیل قرار دارند.
این نوع آسیبها همچنین زمانی که فرد برای بار اول ورزشی را آغاز میکند، یا پس از یک وقفهی طولانی به فعالیتهای ورزشی پیشین خود باز میگردد رایج اند. افزایش ناگهانی در شدت تمرینات نیز میتواند باعث پارگی تاندون آشیل شود.
علائم پارگی تاندون ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- یک صدای ناگهانی و کلیک مانند حین آسیب
- درد در پاشنه یا پشت ساق پا
- تورم اطراف پاشنه
- احساس سفتی در ساق پا و پاشنه
- دشواری در راه رفتن یا حرکت دادن پا
التهاب تاندون آشیل
التهاب تاندون آشیل – یا تندینیتیس آشیل – وضعیتی است که د آن تاندون آشیل ملتهب میشود. دو نوع اصلی وجود دارد:
- التهاب Noninsertional تاندون آشیل: در این نوع، فیبرهای میانی تاندون ملتهب میشوند. این وضعیت در افراد جوان شایعتر است.
- التهاب Insertional تاندون آشیل: در این نوع، التهاب روی فیبرهای پایینی تاندون اثر میگذارد. این وضعیت ممکن است برای هر کسی اتفاق بیافتد ولی معمولا در افرادی که برای سالهای زیاد فعالیتهای فیزیکی شدیدی مانند دو در مسافتهای طولانی انجام میدهند دیده میشود.
هر دو نوع التهاب تاندون آشیل بیش از اینکه در اثر آسیب رخ دهند در اثر فعالیتهای مکرر اتفاق میافتند. التهاب تاندون ممکن است به تدریج با مرور زمان در اثر اعمال کشش بیش از حد به تاندون ایجاد شود.
ریسک فاکتورهایی که میتوانند باعث ایجاد التهاب و در نتیجه درد تاندون آشیل شوند شامل موارد زیر هستند:
- تغییر ناگهانی در سطح، شدت، یا نوع فعالیت فرد
- استفاده از کفش نامناسب، مانند دویدن با کفشهایی که زیرهی بسیار نازک دارند
- فعالیت مکرر یا شدید
- تمرین روی سطوح ناهموار
- سن بالا
- افزایش وزن داشتن
- ناکافی بودن قدرت عضلات ساق پا
- ناهنجاریهای پا، مانند صافی کف پا
- مصرف فلوروکوئینولون، که نوعی آنتیبیوتیک است
علائم التهاب تاندون آشیل میتواند شامل این موارد باشد:
- درد و سفتی در مچ و ساق پا
- دردی که حین حرکت دادن پا یا مچ تشدید میشود
- تورم در پشت مچ پا
- خارهای استخوانی اطراف استخوان پاشنه
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
پارگیهای جزئی تاندون آشیل ممکن است به درمان پزشکی نیازی نداشته باشند. اگر علائم خفیف اند، آسیب ممکن است با استراحت کافی خود بخود ترمیم شود. با این حال معمولا توصیه میشود در مواردی که درد شدید وجود دارد یا آسیب باعث اختلال در عملکرد نرمال روزانهی فرد شده است، به پزشک مراجعه شود.
افرادی که حین آسیب متوجه یک صدای ناگهانی و کلیک مانند در محل آسیب میشوند، باید فورا به پزشک مراجعه کنند.
تشخیص
پزشک معمولا معاینه را با پرسیدن سوالهایی درمورد علائم، و بررسی تاریخچهی پزشکی فرد آغاز میکند. سپس معاینات فیزیکی پای درگیر را انجام میدهد.
همپوشانی علائم مشکلات تاندون آشیل با آسیبهای دیگری مانند پیچخوردگی مچپا، ممکن است تشخیص این عارضه را دشوار کند.
پزشک ممکن است برای تشخیص قطعی، تصاویر رادیوگرافی یا MRI را تجویز کند. این تستها، تصاویری از استخوانها، رباطها و تاندونها فراهم کرده و به پزشک این امکان را میدهند که مشکلاتی مانند پارگی و التهاب را بررسی کند.
درمان
درمان درد تاندون آشیل، به نوع و شدت آسیب بستگی دارد.
برای افرادی با آسیب خفیف، درمان معمولا به شکل زیر است:
- استراحت دادن به پا و مچ تا زمان ترمیم تاندون
- گذاشتن کیسهی یخ یا کامپرس سرد روی تاندون به مدت ۲۰ دقیقه، چند بار در روز
- استفاده از مسکنهای رایج مانند ایبوپروفن و استامینوفن
پزشک همچنین ممکن است فیزیوتراپی را برای تقویت عضلات ساق، کاهش فشار روی تاندون، و کمک به ریکاوری تجویز کند.
برای مثال، تمرینات تقویتی اکسنتریک یک روش موثر برای درمان آسیبهای تاندون آشیل هستند. این تمرینات باعث انقباض و انبساط همزمان تاندون آشیل میشوند.
استفاده از تجهیزات حمایتی، مانند ارتوزهای خاص یا کفشهای ارتوپدی، یک گزینهی درمانی دیگر برای درد تاندون آشیل است. میتوان با اصلاحاتی در کفش خود فرد، مانند اضافه کردن لیفت پاشنه به کفش، از آن برای درمان استفاده کرد.

حتی با درمان موثر نیز ۳ تا ۶ ماه طول میکشد تا علائم برطرف شوند.
اگر علائم بهبودی نشان ندهند یا بدتر شوند، ممکن است پزشک گزینهی جراحی را پیشنهاد کند. جراح ممکن است عضلات ساق را طویل کند یا بخش آسیبدیدهی تاندون را بردارد. نوع جراحی به ماهیت آسیب فرد بستگی خواهد داشت.
در موارد کمتر شایع، پزشک ممکن است پیش از جراحی، تزریق استروئید یا شوک تراپی را تجویز کند.
پیشگیری
پیشگیری از درد تاندون آشیل همیشه ممکن نیست.
با این حال، نکات زیر ممکن است برای کاهش ریسک ایجاد درد تاندون آشیل به فرد کمک کنند:
- فیزیک روی فرم داشتن
- پرهیز از تغییرات ناگهانی در روش و شدت تمرینات ورزشی
- افزایش تدریجی شدت تمرینات ورزشی
- گرم کردن مناسب پیش از انجام تمرینات ورزشی
- استفاده از کفش مناسب
- پرهیز از تمرین و ورزش روی سطوح ناهموار یا سطوح سفتی مانند سطوح بتنی